De vaste lezers van mijn blogs weten al dat ik psychische kwetsbaarheden heb waar ik rekening mee moet houden maar dat een mogelijke nieuwe partner dat ook moet willen en kunnen. Maar dat een nieuwe partner hiernaast ook moet willen en kunnen omgaan met de door het leven al stampvolle rugzak met veel leed en ellende.
De prins op het witte paard
Als man in zo’n positie wordt daten praktisch onmogelijk omdat vrouwen, zeker op latere leeftijd, op zoek blijken naar de prins op het witte paard. En daar zal ik nooit aan kunnen voldoen omdat een relatie met mij niet gemiddeld is. Het kost hier en daar wat meer moeite en is door hoe ik mijn leven heb vormgegeven verre van maatschappelijk verantwoord; de heersende maatschappelijke mores over een liefdesrelatie.
En dat bleek ook wel toen ik de mail las die mijn ex-partner gestuurd had waarin ze eindelijk uit de doeken deed waarom ze bij mij weg is gegaan. En hoewel ik het diep van binnen al wist, de bevestiging zwart-op-wit deed nog steeds pijn om te lezen. Het klopte dat zij zich op een bepaald moment onbereikbaar is gaan opstellen en dit gekoppeld was aan het moment waarop ik officieel de diagnose autisme kreeg.
Autisme
Voor haar was ik vanaf die dag op de een of andere manier een totaal ander persoon geworden, was ik gedaald in aanzien en niet meer haar perfecte vriendje, was ze er van overtuigd dat wij emotioneel nooit op hetzelfde niveau zouden kunnen komen, was de relatie voor haar toen al een aflopende zaak, en de liefde voor mij? ‘Ik hou van je’ was blijkbaar veranderd in ‘Ik hou je’. Want dat bleek omdat ze daarna nog vijf jaar bij mij is gebleven.
En mijn ‘Ik hou van je’ is al die tijd ‘Ik hou onvoorwaardelijk van je’ gebleven. Ik vond het goed zoals ze was, ook haar kenmerken waar ik last van had. Had ze de relatie willen verbeteren door aan haar kwetsbaarheden te werken, ik had had graag geholpen of me uiteindelijk erbij neergelegd als het toch niet veranderbaar bleek. Dan had ik dat punt in onze relatie voor haar gecompenseerd zoals zij ook voor mij mindere kanten compenseerde, althans daar ging ik vanuit omdat ik dat normaal vond in een relatie.
Je moet investeren
In een relatie moet je investeren, je moet er hard voor werken, maar je weet ook dat je er met genoeg inzet en liefde altijd samen uit zal komen. En op een gegeven moment zat ik met een brede glimlach op op één knie omdat ik al uitkeek naar het ‘in voor- en tegenspoed, tot de dood ons scheidt; met haar wilde ik oud worden.
Maar ik bleek hierin hopeloos ouderwets te zijn toen zij bleek te geloven in ‘voorwaardelijke liefde’ en zonder veel werk van de problemen in de relatie te hebben gemaakt simpelweg bij mij wegging. En zij ook de heersende mores van een relatie bleek te onderstrepen toen ik uiteindelijk in bleek te zijn geruild voor een modelletje dat gemakkelijker is, dat minder werk nodig heeft en populairder is op feestjes en partijtjes.
En zelfs nu, na alles wat er is gebeurd hoop ik nog steeds heel erg dat zij nu wel gelukkig wordt in haar relatie, want ik houd nog steeds onvoorwaardelijk van haar 🙂
Johannes: Allereerst natuurlijk trotse papa van twee prachtige dochters van 4 en 7 jaar. Mijn partner heeft ruim twee jaar geleden besloten een punt te zetten achter de relatie. De reden van de relatiebreuk lag bij mijn psychische kwetsbaarheden, zoals dat netjes heet. Ik was daardoor op dat moment huisvader en de impact op mij was het grootst. Gelukkig heb ik een zeer goede relatie met mijn ex-partner waardoor we alles voor de kinderen goed kunnen regelen. In mijn blogs deel ik mijn ervaringen en schrijf ik over de impact van psychische problemen op een relatie, in de hoop dat mensen er iets aan hebben.
REAGEER OP DEZE BLOG