Reguliere therapie of alternatieve therapie
Toen ik nog in mijn depressie zat verwees mijn huisarts mij naar een psycholoog.. Dat is vaak de meest gangbare en vanzelfsprekende therapie. Maar in de loop der jaren is er zoveel veranderd op het gebied van geestelijke hulpverlening en de ziektekosten., dat ik koos voor een andere weg en dat zou niet de reguliere weg zijn. Ik wilde na mijn scheiding sowieso een andere weg in slaan. Ook bij de psycholoog zou ik het na een aantal sessies zelf moeten gaan betalen. Dus…. als ik naar een alternatieve therapie zou gaan zou ik dat ook zelf moeten betalen.
En wat wil nu het geval, bij mij om de hoek is sinds kort een paranormaal therapeut gevestigd.
Ik kom daar iedere dag voorbij gefietst en heb al vaker gedacht, daar ga ik naar toe, bij hem gaat mijn leven veranderen. Bij een psycholoog had ik daar minder vertrouwen in, ik vind een psycholoog [de vorm van therapie] niet bij mij passen. Ik vind de alternatieve weg beter bij mij passen.
Verwerken
Mijn jeugd [opvoeding ] verwerken. Mijn boosheid verwerken. Mijn scheiding verwerken. Het vreemdgaan van mijn ex. Het overlijden van mijn moeder. Contact maken met mijn gevoel. Vanuit mijn gevoel gaan leven. En bovenal de oude patronen doorbreken en inzicht krijgen in mijn tekortkomingen, daar mijn verantwoordelijkheid in nemen en daar in veranderen. En dan bedoel ik ook mijn aandeel in mijn scheiding en daar in mijn verantwoordelijkheden nemen. Zodat ik niet in [mijn eventuele volgende relatie] herhaling val met mijn gedrag. Want dat hij niet meer van mij houdt is ook onder invloed geweest van mijn gedrag tijdens ons huwelijk.
Verantwoordelijkheid nemen
Dat is mijn doel, mijn missie; mijn verantwoordelijk nemen voor mijn stuk waar het fout is gegaan in mijn huwelijk.
Ik wil geen relatie met een man omdat ik niet alleen wil zijn, niet een relatie als een vlucht, niet een relatie omdat je er anders niet bij hoort. Niet een relatie omdat de buitenwereld dat verwacht. Mijn doel is gelukkig zijn met mezelf met of zonder partner. Het klinkt natuurlijk wel erg mooi en cliché. Maar ik weet dat de werkelijkheid niet altijd gelukkig is, ook ik voel me nog vaak verlaten en alleen. Ik heb me altijd verlaten en alleen gevoeld ook in mijn huwelijk. Nu leer ik om daar mee om te gaan. Door er contact mee te maken en er niet voor weg te lopen.
Een ander kan jou niet gelukkig maken
Ik dacht in mijn huwelijk nu gaat mijn man mij gelukkig maken, bij mijn ouders kon ik het niet vinden. En als ik me niet gezien of gehoord voelde bij mijn ex werd ik boos en niet zomaar boos, ik kon soms wel eens een monster worden. Ik had verwachtingen en mijn ex had ook verwachtingen; dat ik hem gelukkig zou maken. Maar zo werkt het niet. Als je geen goede relatie met jezelf hebt kan je ook geen goede relatie met een ander hebben. Als je voor jezelf geen liefde voelt kan je ook voor een ander geen liefde voelen.
Het klinkt zo cliché, maar het is wel de waarheid. Heel veel mensen zoeken de liefde in de buitenwereld maar je moet het in jezelf zoeken. Het is een lange en moeilijke weg want ook mijn opvoeding bestond niet uit liefde. Ook mijn ouders hadden het nooit geleerd. En ook de ouders van mijn ex hebben het nooit geleerd. Dus van wie moet mijn ex het leren. Mijn ex woont nu inmiddels met de vrouw waar hij vreemd mee is gegaan samen Zijn leven is niet veranderd, althans niet innerlijk. Hoe vaak sneuvelen er relaties omdat mensen denken dat ze de liefde bij een ander kunnen halen terwijl ze het bij zichzelf moeten halen.
Christine is moeder van 3 kinderen van 22 jaar, 20 jaar en 18 jaar waarvan één niet meer huis woont. Ze is 53 jaar en nu twee jaar alleen. Ze is nog steeds met het helingsproces bezig, samen met een paranormale therapeut, het gaat goed. Je hoeft het niet alleen te doen, maar je moet het wel zelf doen. Ze beschrijft nu het tweede jaar na de scheiding.
REAGEER OP DEZE BLOG