Wij hebben er geen. ‘Huh?’ zou je denken. ‘Dat is toch verplicht?’
De rechter stuurde ons een jeugdzorg traject in. De mediation in dat traject, waarin het plan moest worden opgesteld, klapte. Zoals in een eerdere blog beschreven kwamen ex- genoot en ik zelf weer in gesprek en zeiden we jeugdzorg op en tadaa! Zo eindigden wij zonder ouderschapsplan. En geen haan die ernaar kraait.
Jeugdzorg leek allang blij dat ze van ons af waren , de rechtbank checkt kennelijk niet meer of het opgelegde vonnis uitgevoerd en voldaan wordt en ik vraag me af in hoeverre een ouderschapsplan één grote farce is.
Een schijnveiligheid
Want laten we eerlijk zijn: hoe vaak hoor of lees je niet dat ouders, zowel vaders áls moeders, zich niet aan het plan houden?
Het hele idee is dat je samen afspraken maakt over de kinderen: omgang, financiën, opvoeding
En dat kinderen zo beter beschermd moeten zijn tegen ruziënde ex partners die nog wel beide hun ouders zijn. Graag 1x per jaar evalueren en bijstellen: geen controle of dat gebeurt, geen druk erop dát het gebeurt.
Hier ligt een pr taak van de mediator: neem na een jaar contact op met ouders om een evaluatie in te plannen. De druk om dan ja te zeggen ligt waarschijnlijk al wat hoger. En jij hebt een nog lopende klant 😉
Wat is een ouderschapsplan waard?
Wat is zo’n plan waard als er geen consequenties aanzitten als ouders zich er niet aan houden?
Jaha, je kunt wéér een duur mediationtjacet starten of je ex voor veel geld en tijd weer voor de rechter dagen, maar daar hebben de meeste ouders geen geld of energie voor. De bedoeling na een scheiding is dat je je leven voortzet. Niet dat je moet blijven hangen in gevecht.
En dus is het voor veel ouders niet aangelegen zich aan het plan te houden. En zit jij, maar vooral je kinderen, met de gebakken peren.
De jaarlijkse indexering
Klein uitstapje naar de jaarlijkse indexering. De alimentatieplichtige moet jaarlijks de vastgestelde indexering vanaf 1 januari op de alimentatie doen. Verplicht. Nieuwe stap postte er onlangs een blog over. Maar, indien je ex dat niet doet, moet je hem/ haar er zelf op wijzen/ om vragen. Het maakt jou (vaak de vrouw) kwetsbaar en zet je in de underdogpositie. Als de ander het niet wil betalen, zit je weer met het gezeik.
Je raad het al: in vele situaties lijdt dit tot spanningen en geruzie.
Dat kan toch anders? Anno 2020 zouden we toch intussen moeten inzien dat dat geheid gedoe oplevert en zouden alimentatieplichtigen standaard een brief thuis moeten krijgen waarin ze geïnformeerd worden over hun plichten en rechten rondom de indexering? Zou veel gedonder schelen wat in the end vooral de kinderen van gescheiden ouders goed doet..
Btw, mijn ex- genoot betaalde het afgelopen jaar netjes uit zichzelf. Ik hoop maar dat dat dit jaar weer zo gaat. Want ja, aangezien geld tussen ons stress issues geeft, geeft het mij spanning om, zoals Nieuwe stap tipte, hem een mail of app ter informatie te sturen. Hij lacht dan in zijn vuistje. Een vos verleert zijn streken ten slotte niet.
Valse bescherming
Terug naar het ouderschapsplan. Ik begrijp dat de grote geldsom die gemoeid gaat bij aanvechten van het niet naleven van de regels een drempel moet vormen om het plan te negeren. En dat mediators en rechters betaald moeten worden voor hun werk.
Maar de hoge kosten en bulk aan tijd die ermee gemoeid gaan zijn een vrijbrief voor ouders om zich niet aan afspraken te houden omdat ze weten dat de ander toch geen stappen onderneemt. En dus heeft zo’n plan totaal geen nut en zijn kinderen vals beschermd.
Wie buigt zich over het evalueren van het hele ouderschapsplan-idee? Wie toetst of het echt werkt? Wie stelt bij waar het niet werkt? Of is het zo’n mooi aangenomen wet waarin de overheid daarna de handen afklopte: oplossing voor probleem in ivoren torentje in een wet gegoten en doooorrrr. Wat hebben wij knappe-koppen dat weer mooi geregeld zonder de praktijk te toetsen.
Aan alle ouders bij wie het plan wél werkt en het wel houvast en uitnodigt tot gesprek met elkaar leidt: chapeau! Hou dat vast! Jullie kinderen zijn je dankbaar!
Ik ben Fien, een veertiger en trotse moeder van twee pubers van 13 (dochter) en 11 jaar (zoon). Ik ben inmiddels twee jaar gescheiden. Hoewel mijn ex en ik de kinderen anders beloofd hadden is het ons niet gelukt om in goede harmonie uit elkaar te gaan. Ik vind dat zeer spijtig, dit verdienen de kinderen niet. En wij eigenlijk ook niet. Ondanks alle pijn en verdriet is dit wel een heel leerzaam proces voor ons allemaal. Inmiddels hebben we de strijdbijl begraven en zijn we in goed overleg met elkaar. Corona crisis en co ouderschap gaat ons goed af!
Daarnaast prijs ik me alweer een tijdje zeer gelukkig met een nieuwe partner. Mijn ervaringen rondom scheiden, lijden en, ondanks de beurse plekken op mijn ziel, met vertrouwen een nieuwe relatie aangaan, deel ik graag met jullie in deze blog.
Lees hier alle blogs van Fien
Iris - 11 dec 2020
In mijn ervaring is een van de moeilijkheden in naleving van het plan ook dat een ouderschapsplan vaak in heel brede en voor meerdere interpretaties vatbare concepten bevat. Zoals respectvol zijn over elkaar naar de kinderen,of niet negatief praten over de andere ouder. Voorbeeldje: iemand die een keer zei 'ik praat niet negatief over de andere ouder, maar de kinderen mogen best weten dat de ander niet in het beste belang van de kinderen handelt.' Als iemand niet begrijpt wat de onderligger is - wat voor kinderen hierin belangrijk is - van zo'n afspraak als niet negatief praten, dan gaat de interpretatie van wat het betekent schijnbaar ook de mist in.
Merel - 14 dec 2020
Jouw artikel slaat de spijker op zn kop! :)
Marcel - 18 dec 2020
Ik deel je mening, daar ik momenteel ook gedwongen wordt tot een ouderschapsplan, opgesteld door Jeugdzorg, waarbij enkel moeders wensen in verwerkt staan... Uit een eerder huwelijk weet ik dat een ouderschapsplan niet werkt, als beide partijen deze niet willen navolgen. Mijn eerste ex heeft er een gewoonte van gemaakt, continue in mijn weekend een situatie te creëren waarbij ik mijn zoon korter of helemaal niet kan zien. Ipv dat ze 1x per jaar met mij evalueert wat ze anders zou willen, gebruikt ze het plan als excuus om mijn kind bij mij weg te houden....
Lucy - 18 dec 2020
Ik heb 5000 euro betaald aan advocaatkosten voor een ouderschapsplan. Omdat mijn ex nogal problematisch gedrag heeft werd mij dit aangeraden mocht er in de toekomst iets gebeuren. Nu besef ik de waarde van dit document.... nul. Je moet een dik dossier hebben om iets bij de rechter uiteindelijk voor elkaar te krijgen. Dit betekent o.a. meerdere rechtszaken. Ik ben dan blut en wellicht in schulden. Niet handig aangezien ik op alle fronten alleen zorg voor mijn kinderen. Ik had dit geld beter kunnen bewaren voor de studie van mijn kinderen. Ik zet mijn ego af en toe op zij en laat mijn ex voelen dat hij in controle en belangrijk is. Meeste kans dat ik iets bereik en scheelt me een hoop geld.